Author: FlipAutumn

การโคลนนิ่งสัตว์เป็นสิ่งงที่เกิดขึ้นมาเป็นสิบๆ ปีแล้ว แล้วชีวิตจากการโคลนนิ่งนั้น ในทางพุทธศาสนามองอย่างไร จิตของสัตว์ที่ถูกโคลนนิ่งก็เช่นกัน เป็นจิตเดิมของเขาหรือไม่

บุคคลผู้สะดุ้งต่อความตาย…ข้อคิดจากเหตุแผ่นดินไหว สืบเนื่องจากเหตุแผ่นดินไหวจากรอยเลื่อนสะกายประเทศเมียนมา ส่งผลกระทบมาสู่ประเทศไทย เมื่อวันศุกร์ที่ 28 มีนาคม 2568 ซึ่งก่อให้เกิดความเสียหายแก่อาคารสูงในกรุงเทพฯ ในขณะที่มีเกิดแผ่นดินไหว บางคนอาจจะไม่รู้ตัวเลย แต่สำหรับคนที่อยู่ในอาคารสูงย่อมรับรู้ได้ชัดเจนทีเดียว บางทีถึงกับคิดถึงขนาดว่า “ชีวิตคงจะจบ ณ ที่นี้” ในด้านหนึ่งเหตุการณ์นี้ทำให้เราได้รับรู้ได้เลยว่า “ความตาย” ไม่ได้อยู่ไกลไปจากเรามากเท่าไหร่นัก ภัยต่างๆ รอบตัวเราสามารถเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ ไม่มีบอกวัน เวลา ให้กับเราได้รับทราบเลย เมื่อเผชิญหน้ากับความเป็นความตาย สติเป็นสิ่งสำคัญที่สุด แต่สติไม่ได้เกิดขึ้นเองในยามคับขัน หากไม่ได้ฝึกฝนมาก่อน เราอาจมีแต่ความตกใจและหวาดกลัว ครั้งหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสถึงบุคคล 4 ประเภท ที่เป็นผู้มีความกลัวต่อความตาย มีความสะดุ้งต่อความตาย มีความเศร้าโศกที่จะต้องละจากสิ่งอันเป็นที่รักไป ใน อภยสุตร (องฺ.จตุกฺก. 21/184) คือ 1. บุคคลที่ยังหวงแหนในกามสุข (ความสุขจากวัตถุสิ่งเสพ) 2. บุคคลที่ยังหวงแหนในร่างกายนี้ คือ ความสุขที่จะได้จากร่างกายนี้ 3. บุคคลที่ทำกรรมชั่วไว้มาก ไม่ได้ทำกรรมดีไว้ จะระลึกว่าเมื่อตายไปจะไปสู่ทุคติ 4. บุคคลที่มีความเคลือบแคลงสงสัยในพระสัทธรรม กล่าวคือ คำสอนของพระพุทธเจ้า…

วันหนึ่งมีคำถามมาถึงแอดว่า “ถ้าเราเห็นผู้อื่นทำสิ่งที่ดีงามหรือทำบุญ โดยเรายินดีในบุญของเขาในใจ หรืออนุโมทนาบุญในใจ โดยไม่ได้เอ่ยหรือเขียนออกไปให้ใครรับรู้ แบบนี้จะถือเป็นการอนุโมทนาบุญด้วยหรือเปล่า” คำถามนี้น่าสนใจมากนะครับ หลายต่อหลายครั้งที่เคยเห็นการพูดเอ่ยว่า “อนุโมทนา”, “สาธุ” หรือบางครั้งได้เห็นการพิมพ์ในไลน์ ในคอมเม้นต์ วันนี้แอดเลยว่าจะเอาคำตอบที่ได้ตอบผู้ถามคำถามนี้มาแบ่งปันให้ทุกคนได้อ่านกันนะครับ | อนุโมทนาบุญคืออะไร ? การอนุโมทนาบุญเป็นการทำบุญอย่างหนึ่งในบุญกิริยา 10 ประการ ซึ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้เป็นบุญกิริยา 3 ประการมี ทาน, ศีล และภาวนา แล้วอรรถกถาจารย์ก็มาอธิบายขยายเพิ่มเติมเป็น 10 ประการโดยเป็น 10 ประการที่อยู่ในหมวดหมู่ของทาน, ศีล, ภาวนาอีกทีหนึ่ง โดยจะเรียกการอนุโมทนาบุญนี้ว่า ปัตตานุโมทนามัย ปัตตานุโมทนามัย มีความหมายว่า ทำบุญด้วยการยินดีในความดีของผู้อื่น ในการยินดีบุญหรือความดีของผู้อื่นนั้น เกิดจากการที่เราได้ทราบว่าเขาได้กระทำความดีนั้นๆ จากการบอกกล่าว การเห็น หรือจากวิธีใดๆ ก็ตาม แม้ว่าจะเป็นคนที่รู้จักหรือไม่รู้จักก็ดี ย่อมก่อนให้เกิดบุญในใจจากการยินดีนั้น | ตัวอย่างที่เกี่ยวข้อง | ยินดีในความดี ก็เป็นปัตตานุโมทนามัยแล้ว จากตัวอย่างที่กล่าวไปจะเห็นได้ว่าการที่เรามีใจยินดีในบุญหรือความดีใดๆ ที่ได้รับรู้ย่อมเป็นบุญในใจเราได้ แม้ว่าจะไม่ได้กล่าวอนุโมทนาหรือเขียนอนุโมทนาใดๆ เลย ในทางกลับกัน…

สันโดษที่แท้ ต้องรู้จักความไม่สันโดษด้วย สันโดษไม่ได้หมายถึงการหยุดพัฒนา แต่คือความพอใจในปัจจัย 4 ที่ได้มาด้วยความเพียรของตนเอง โดยไม่โลภ ไม่ริษยา ในขณะเดียวกัน เราต้องไม่สันโดษในกุศลธรรม ต้องพากเพียรสร้างความดีและพัฒนาตนเองอยู่เสมอ การเข้าใจสันโดษผิด อาจทำให้เราหยุดนิ่ง ไม่ก้าวหน้า แต่หากเข้าใจอย่างถูกต้อง จะนำไปสู่ชีวิตที่สมดุล—มีความสุขง่าย ทุกข์ยาก และยังคงมุ่งมั่นสู่ความเจริญที่แท้จริงทั้งต่อตนเองและสังคม

เคยรู้สึกไหมว่าเราหาเงินมาได้เท่าไหร่ก็รู้สึกว่าไม่พอ? หรือบางทีมีเงินมากขขึ้นก็ไม่รู้สึกสุขอย่างที่คิด? หรือบางทีความสุขอาจจะไม่ได้ขึ้นอยู่กับ “จำนวน” หรือ “มูลค่า” แต่จะขึ้นอยู่กับ “คุณค่า” ของสิ่งที่ได้มาจากการใช้เงินนั้น ในหลักของพระพุทธศาสนาจะมีแนวทางการบริหารเงินที่มีความสมดุล ที่จะให้ความสุขกับตัวเอง ทั้งยังสร้างคุณค่าให้กับผู้คนรอบข้างด้วย | ความสุขของคฤหัสถ์ 4 ประการ หรือที่เรียกว่า คิหิสุข 4 (อันนนาถสูตร) ที่จริงแล้วในทางพระพุทธศาสนากล่าวถึงความสุขไว้หลายแง่หลายมุม ในที่นี้จะหยิบยกเฉพาะแง่มุมการบริหารเงินของชาวบ้านเท่านั้น ในพระไตรปิฎกได้กล่าวถึงสุขของคฤหัสถ์ หรือ คิหิสุข หรือ กามโภคีสุข 4 (สุขของชาวบ้าน, สุขที่ชาวบ้านควรพยายามเข้าถึงให้ได้สม่ำเสมอ, สุขอันชอบธรรมที่ผู้ครองเรือนควรมี) ได้แก่ ในหมวดธรรมนี้นอกจากจะกล่าวถึงความสุขที่เกี่ยวข้องกับทรัพย์สินเงินทองแล้ว ยังกล่าวถึงความสุขจากการทำความดีด้วย ท่านได้กล่าวถึงขนาดว่าถึงจะรวมความสุข 3 ข้อแรกเข้าด้วยกัน (สุขจากการมีทรัพย์, ใช้ทรัพย์, ไม่มีหนี้) ก็ยังไม่ถึงเศษเสี้ยวของสุขที่เกิดจากการทำดีทางกาย วาจา ใจได้เลย | หลักในการจัดสรรทรัพย์ 4 (โภควิภาค 4) ในเมื่อมีรายได้เข้ามา จะมองแต่เรื่องการใช้อย่างเดียวก็ไม่ได้ พระพุทธเจ้าเองก็ทรงตรัสถึงการแบ่งรายได้ออกเป็นกองๆ เพื่อเป็นการจัดสรรรายได้ ให้รู้จักใช้รู้จักออมเช่นกัน หลักการจัดสรรรายรับที่ได้มาในทางพระพุทธศาสนาจะแบ่งเป็น 4…

บทความที่จะมาแบ่งปันการทำ Time Stamp ใน Google Sheet โดยไม่มีการใช้ Google AppScript แต่อย่างใด ใช้เพียงแค่การใส่สูตรเท่านั้น

ชินโตกับสัญลักษณ์ที่เล่าเรื่องความศักดิ์สิทธิ์ ชินโต หรือความเชื่อดั้งเดิมของชาวญี่ปุ่น เป็นความเชื่อที่มีความเกี่ยวพันกับธรรมชาติอย่างลึกซึ้ง โดยมี สัญลักษณ์ ต่าง ๆ เป็นตัวแทนของพลังศักดิ์สิทธิ์หรือ “คามิ” (Kami) ที่ชาวญี่ปุ่นนับถือ ความเรียบง่ายแต่งดงามของสัญลักษณ์เหล่านี้ ไม่เพียงแต่ทำให้ชินโตโดดเด่น แต่ยังสะท้อนถึงปรัชญาชีวิตที่กลมกลืนกับธรรมชาติ ประตูโทริอิ (Torii): สัญลักษณ์แห่งการเข้าสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ หนึ่งในสัญลักษณ์ที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดในชินโตคือ โทริอิ ประตูสีแดงที่ตั้งอยู่หน้า ศาลเจ้า (Jinja) หรือพื้นที่ที่เชื่อว่าเป็นที่สถิตของคามิ เชือกชิเมะนะวะ (Shimenawa): เครื่องหมายแห่งพลังบริสุทธิ์ ชิเมะนะวะ เป็นเชือกฟางที่ผูกล้อมรอบต้นไม้ ก้อนหิน หรือสถานที่ที่เชื่อว่ามีพลังศักดิ์สิทธิ์สิงสถิต กระจกศักดิ์สิทธิ์ (Yata no Kagami): สัญลักษณ์แห่งปัญญาและความจริง ในความเชื่อชินโต กระจกถือเป็นวัตถุที่มีความหมายลึกซึ้งและศักดิ์สิทธิ์ แผ่นไม้เอมะ (Ema): สื่อกลางระหว่างมนุษย์กับคามิ เอมะ คือแผ่นไม้ที่ผู้คนเขียนคำขอพรหรือคำอธิษฐาน ก่อนนำไปแขวนในศาลเจ้า น้ำพุชำระล้าง (Temizuya): สัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์ ก่อนเข้าสู่ศาลเจ้าชินโต ผู้คนจะต้องทำการชำระล้างมือและปากที่ เทมิสึยะ (Temizuya) สัญลักษณ์เหล่านี้บอกอะไรกับเรา? เอกลักษณ์ของสัญลักษณ์ชินโตคือความเรียบง่ายที่ลึกซึ้ง ทุกสัญลักษณ์สะท้อนถึง ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ…

ศาสนาชินโต: ศาสนาพื้นเมืองแห่งดินแดนอาทิตย์อุทัย ศาสนาชินโต (Shinto) เป็นศาสนาดั้งเดิมของญี่ปุ่นที่มีรากฐานมาจากความเชื่อในธรรมชาติและวิญญาณ เป็นเสาหลักสำคัญของวัฒนธรรมและวิถีชีวิตของชาวญี่ปุ่นที่ดำรงอยู่มานับพันปี แต่ชินโตเกิดขึ้นมาได้อย่างไร? บทความนี้จะพาคุณย้อนกลับไปยังจุดเริ่มต้นของศาสนานี้ จุดเริ่มต้นของศาสนาชินโต ศาสนาชินโตไม่มีผู้ก่อตั้งหรือคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์เช่นศาสนาอื่น ๆ แต่เกิดขึ้นจากความเชื่อของผู้คนในยุคโบราณที่เชื่อว่า ธรรมชาติและสิ่งรอบตัวมีวิญญาณหรือพลังงานศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเรียกว่า คามิ (Kami) ความเชื่อนี้มีต้นกำเนิดก่อนยุคประวัติศาสตร์ หรือประมาณ 1,000 ปีก่อนคริสตกาล ในยุคแรก ชาวญี่ปุ่นมีวิถีชีวิตผูกพันกับธรรมชาติ พวกเขานับถือภูเขา แม่น้ำ ต้นไม้ และดวงอาทิตย์ว่าเป็นสถิตของเทพเจ้า พิธีกรรมต่าง ๆ ถูกจัดขึ้นเพื่อขอบคุณและขอพรจากธรรมชาติ เช่น เพื่อความอุดมสมบูรณ์ของพืชผลหรือการปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย ความเกี่ยวข้องกับจักรพรรดิญี่ปุ่น ศาสนาชินโตเริ่มมีบทบาทสำคัญมากขึ้นเมื่อชนเผ่าต่าง ๆ ในญี่ปุ่นรวมตัวกันเป็นรัฐชาติในศตวรรษที่ 4-5 โดยมีราชวงศ์จักรพรรดิแห่งตระกูลยามาโตะ (Yamato) เป็นศูนย์กลาง จักรพรรดิญี่ปุ่นได้รับการยกย่องว่าเป็นเชื้อสายของเทพเจ้า โดยเฉพาะเทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์ อามาเตราสุ (Amaterasu) ผู้ที่ชาวญี่ปุ่นเชื่อว่าเป็นต้นกำเนิดของราชวงศ์จักรพรรดิ สิ่งนี้ช่วยยกระดับศาสนาชินโตให้เป็นศาสนาประจำชาติ โดยศาลเจ้าและพิธีกรรมต่าง ๆ ถูกนำมาใช้เพื่อเสริมสร้างอำนาจและความชอบธรรมให้แก่จักรพรรดิ การพัฒนาและความเปลี่ยนแปลง ในช่วงศตวรรษที่ 6-8 ศาสนาพุทธจากจีนและเกาหลีแพร่เข้าสู่ญี่ปุ่นและได้รับความนิยมอย่างรวดเร็ว ศาสนาชินโตจึงเริ่มผสานรวมเข้ากับศาสนาพุทธ เกิดเป็นแนวทางปฏิบัติและพิธีกรรมที่ผสมผสานระหว่างทั้งสองศาสนา อย่างไรก็ตาม…